Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΤΩΝ 12ΘΕΙΣΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΣΟΝΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΩΡΟΣ ! ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΟΧΗ!

Ο ΜΑΣΟΝΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΩΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΤΩΝ 12ΘΕΙΣΤΩΝ-ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ!

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...

ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ;

Η ίδια η Πυθία είπε πως ο Απόλλωνας 
δεν γεννήθηκε στη Δήλο!

Ο θεός λένε, γεννήθηκε κάτω από ένα φοίνικα στη Δήλο, ένα νησί που επέπλεε και σταθεροποιήθηκε για χάρη του. Ο Μύθος δεν ταιριάζει με το Ελληνικό φυσικό περιβάλλον. Το δέντρο δεν είναι αυτοφυές στην Ελλάδα, ούτε και καρποφορεί εδώ. Στη Δήλο οι Νάξιοι είχαν αφιερώσει ένα χάλκινο φοίνικα,
(  Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, ΙΑ΄, 105, σελ. 248)γιατί δεν υπήρχε πραγματικός. Φοίνικες βάζουμε στη Φάτνη του Εβραίου Θεού που τόσο απεχθάνονται οι θαυμαστές του Φοίβου! Η ίδια η Πυθία είπε πως ο Απόλλωνας δεν γεννήθηκε στη Δήλο!
( Πλούταρχος, Περί των εκλελειπότων χρηστηρίων, 5.)


  Ο Πλούταρχος προσθέτει πως ο θεός λέγεται: «Δήλιος δε και Φαναίος οις ήδη δηλούται και υποφαίνεται της αληθείας»(Πλούταρχος, Περί του Ε του εν Δελφοίς)
(γιατί φανερώνεται και δηλώνεται σε όσους πλησιάζουν την αλήθεια), δηλ. το επίθετο Δήλιος δεν σχετίζεται με την Δήλο, αλλά με την εκδήλωση του θεού.

               Ο Ηρόδοτος μας έδωσε τον γνήσιο μύθο της παιδικής ηλικίας του Απόλλωνα σε ένα νησί που έπλεε, όπως και η Δήλος, σύμφωνα με το Μύθο, αλλά με πραγματικούς φοίνικες, φυσικά στην… Αίγυπτο: (αποσπάσματα)

        «…το νησί που λέγεται Χέμμις. Βρίσκεται σε πλατιά, βαθιά λίμνη»… «και οι Αιγύπτιοι λένε ότι επιπλέει»… «πάνω του»… «πλήθος φοίνικες και άλλα δέντρα» … «Οι Αιγύπτιοι έχουν ένα Μύθο που εξηγεί πως το νησί άρχισε να επιπλέει»… «Η Λητώ» … «πήρε από την Ίσιδα τον Απόλλωνα, γιο του Όσιρι,» … «τον έσωσε από τον Τυφώνα» … «κρύβοντάς τον στο νησί»(Ηρόδοτος, «Ευτέρπη» 156)

                                                                                    

Ευτυχώς όμως ήρθε ο Πλούταρχος, ένας ιερέας των Δελφών, και σα γνώστης του θέματος έβαλε τον παραμυθά Ηρόδοτο στη θέση του, δηλώνοντας πως αυτά δεν υποχρεούμεθα να τα πάρουμε και τοις μετρητοίς, αλλά με φιλοσοφική και ιεροπρεπή διάθεση... «μηδέν οίεσθαι τούτων λέγεσθαι γεγονός ούτω και πεπραγμένον /…/ δεχομένη παρά των εξηγουμένων τον μύθον οσίως και φιλοσόφως…»:

«Η Ρέα πλάγιασε κρυφά με τον Κρόνο, και όταν το έμαθε ο Ήλιος, την καταράστηκε να μην υπάρχει μήνας ούτε χρόνος για να γεννήσει» … «Τη δεύτερη μέρα γεννήθηκε ο Αρούηρις, που πρεσβύτερο  Ώρο αποκαλούν μερικοί»
 … «λένε πως ο Όσιρις και ο Αρούηρις είναι παιδιά του Ήλιου» … «η Ίσις και ο Όσιρις, ερωτευμένοι μεταξύ τους, προτού ακόμα γεννηθούν, μέσα στο σκοτάδι της μητρικής κοιλιάς ενώθηκαν. Λένε μάλιστα ορισμένοι ότι έτσι γεννήθηκε ο Αρούηρις, που οι Αιγύπτιοι ονομάζουν πρεσβύτερο Ώρο, και οι Έλληνες Απόλλωνα» …«Στη συνέχεια ο Όσιρις επέστρεψε από τον Άδη και παρουσιάστηκε στον Ώρο»[δηλ. τον Απόλλωνα] «να τον προετοιμάσει και να τον εξασκήσει για τον αγώνα» [εναντίον του Τυφώνα που τον είχε σκοτώσει] «συνεχώς πήγαιναν με το μέρος του Ώρου πολλοί, ακόμα και η παλλακίδα του Τυφώνα, η Θούηρις. [θηλυκός ιπποπόταμος] Κάποιο φίδι που την καταδίωκε, το έκαναν κομμάτια οι πολεμιστές του Ώρου» [να και ο Πύθωνας] … «Ο Τυφών παρέπεμψε το Ώρο» [Απόλλωνα] «σε δίκη, με την κατηγορία ότι ήταν νόθος, βοήθησε όμως ο Ερμής, και τελικά ο Ώρος κρίθηκε γνήσιος από τους θεούς» Τελικά παραδέχεται πως τον Ώρο-Απόλλωνα  «τον μεγάλωσε η Λητώ στα έλη που βρίσκονται στην περιοχή της Βούτου»( Πλούταρχος, περί Ίσιδος και Οσίριδος, 12-19 και 38 (αποσπάσματα)

)

[στην Αίγυπτο φυσικά, και στην ίδια περιοχή που αναφέρει και ο Ηρόδοτος] Μην ξεχνάμε πως ο Απόλλων είχε το επίθετο «Ελείτας»και η αδελφή του η Άρτεμη το επίθετο «Έλεια» που και τα δυο σημαίνουν «κάτοικοι των ελών».(Λεξικό Δημητράκου, λήμματα, ελείη, ελειήτης, έλειος, ελείτης, έλεια.)

 Ο Πλούταρχος μάλλον πίστευε πως ο θεός γεννήθηκε στη… Βοιωτία! (Δήλος; τι είναι αυτό;) Υπήρχε και Μύθος πως ο θεός γεννήθηκε κοντά στην Έφεσο, όπου υπήρχαν όλα τα σχετικά με τη γέννα τοπωνύμια, όπως και στη Βοιωτία.(Στράβων, 14, σελ.61-63)

                         Και οι δυο συγγραφείς δεν λένε «γεννήθηκε» αλλά«ανατράφηκε» για να μην έρθουν σε ευθεία αντίθεση με τον επικρατούντα Μύθο. Ο θεός, λοιπόν, γεννήθηκε στην Αίγυπτο, και επιβλήθηκε με στρατό. (δες κεφ. για τη σύγκρουση με τους Ήρωες) Δεν έγινε ο παράλογος εξαγνισμός για τη φιδοκτονία, όπως λένε οι Ελληνικοί Μύθοι, αλλά δικαστήριο για να κριθεί αν ήταν γνήσιος (ντόπιος;) θεός. Αυτοί είναι οι δήθεν  «εξαγνισμοί» που υποβλήθηκε. Οι Αιγύπτιοι τον λένε Ώρο, οι Έλληνες Απόλλωνα.. Αυτό μπορεί να σημαίνει πως δεν κατάγεται από καμιά από τις δυο χώρες… Ο Πλούταρχος και ο Ηρόδοτος, «οσίως και φιλοσόφως»  τα είπαν όλα.

                         Η πάλη Τυφώνα (=Σεθ, όφις) και Ώρου – Απόλλωνα, συνδυάζεται με τον πολιτικό-θρησκευτικό αγώνα στην Αίγυπτο, αλλά και στην Ελλάδα. Οι βασιλείς της Α΄ Δυναστείας επονομάζονταν Ώρος, (=Απόλλων) μερικοί της Β΄Δυναστείας Σεθ,(=Φίδι, Πύθων) και άλλοι Ώρος+Σεθ.  Υποθέτουμε πως αυτό συμβόλιζε τον εμφύλιο ανάμεσα στην  Άνω και Κάτω Αίγυπτο.(Ακαδημία Επιστημών ΕΣΣΔ, τομ. Α1, σελ 248-249.)
 Η ίδια η φύση της λατρείας του Απόλλωνα συνδέεται με την κατάληψη της εξουσίας από τους οπαδούς του. «Ηγεμόνα, νομοθέτη και βασιλέα»(  Ιουλιανού,  «Εις τους απαίδευτους κύνας», 8)
τον περιγράφουν. Ο χαρακτηρισμός του Σεθ – Τυφώνα – Όφεως ως εκφραστή του Κακού, είναι συκοφαντία των νικητών. Τα ίδια ειπώθηκαν και για τον Πύθωνα - Πυθία – Δελφύνη, τον αρχικό φύλακα του μαντείου της Πυθούς, που από Μαντείο της Γης έγινε Μαντείο του Απόλλωνα, και μετονομάστηκε σε «Δελφοί». Αυτά που έγιναν στην Αίγυπτο, μεταφέρθηκαν, μυθολογικά και πολιτικά, στην Ελλάδα.

Οι Δήλιοι έλεγαν πως τα νερά του Ινωπού (ένα ρέμα στο νησί)έρχονταν από το Νείλο, υποθαλάσσια, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τον Ηρόδοτο.( Παυσανίας, Κορινθιακά, 5, 3)
Τα ίδια έλεγαν και οι Εβραίοι για τις πηγές της… Καπερναούμ, και το απόδειχναν κι όλας, γιατί εκεί ζούσε ένα Αιγυπτιακό ψάρι, ο Κορακίνος! ( Ιώσηπος, Ιουδαϊκοί πόλεμοι, Γ΄, Χ, 8)

Και στην Ελλάδα ο θεός είχε το προσωνύμιο «Ώρος»,(  Ι. Χαραλαμπόπουλος στο «Απολλώνεια Ηλιολατρεία», σελ.92-93.)
και το επίθετο «Αιγύπτιος». Υπήρχε και το όνομα Ωραπόλλων.(Σούδα, λήμμα «Ωραπόλλων»)
 Ο Ορφικός ύμνος στον Απόλλωνα, τον αποκαλεί «Μεμφίτη»[Αιγυπτιακή πόλη]. Η Αιγυπτιακή Σφίγγα, αφιέρωμα των Ναξίων, υψώνονταν πλάι στο ναό του θεού στους Δελφούς. Μπροστά στους ναούς τις βρίσκουμε και στην Αίγυπτο.  Στα Μέγαρα, ο θεός λατρεύονταν σε μορφή «λίθου σχήματος πυραμίδος».
(Εγκυκλοπαίδεια «Ελευθερουδάκη» λήμμα «Καρινός»)

                         Στον Ψευδο-Καλλισθένη, ο Απόλλων ταυτίζεται με το μαντικό θεό  της Λιβυκής ερήμου, Αιγύπτιο Άμμωνα! (Αμμούν-Ρα, Αμμων-Ζεύς) «σύμφωνα με το χρησμό που του έδωσε [του Μεγαλέξαντρου] ο Άμμωνας, ο δυνατότερος θεός, ΄΄ώ βασιλιά, μιλάει ο Φοίβος με τα κέρατα προβάτου΄΄…»
 (Βίος Αλεξάνδρου του Μακεδόνος, 33, 1-2

)

Είχε και το επίθετο «Κερασφόρος». Ο Άμμωνας είχε τέτοια κέρατα. Ας θυμηθούμε και τον Κάρνειο Απόλλωνα, τον θεό των βοσκών. (Για τις σχέση του Απόλλωνα με τη Λιβύη, δες και κεφ. για τις Σίβυλλες και το «Μαύρη ζωή») Αλλά και όταν οι Δελφοί ρωτήθηκαν για τη φύση του θεού, απάντησαν με έναν εθνικότατοχρησμό:

«Είναι ο Ήλιος, ο Ώρος, ο Όσιρις, είναι βασιλιάς,

 είναι ο γιος του Δία, ο Απόλλων…»(Ευσέβιος Καισαρείας, Ευαγγελική προπαρασκευή, Γ΄, ιβ΄, σελ 107)

Στην Επίδαυρο υπήρχε ιερό του Απόλλωνα, του Ασκληπιού (του γιου του δηλ.) και της Υγείας, που ονομάζονταν «Αιγύπτιοι»(Παυσανίας, Κορινθιακά, 27, 6)
 Στα Μέγαρα, υπήρχε ξόανο του Πύθιου Απόλλωνα, από έβενο, που έμοιαζε Αιγυπτιακό.(Παυσανίας, Αττικά, 42, 5.)
 «Όλοι οι παλιοί γλύπτες, και μάλιστα οι πιο ονομαστοί, εκπαιδεύτηκαν σε αυτούς» [τους Αιγύπτιους] «ο Τηλεκλής και ο Θεόδωρος, ας πούμε, οι γιοί του Ροίκου, που έφτιαξαν το ξόανο του Πύθιου Απόλλωνα για τους Σάμιους»
(Ευσέβιος Καισαρείας, Ευαγγελική προπαρασκευή, Ι, η΄.)

Έχουμε και τον «Κυνήειο Απόλλωνα» ή «Κύννο», προστάτη των σκύλων. Ο σκύλος και το τσακάλι ήταν ιερά ζώα στην Αίγυπτο, όχι στην Ελλάδα.
 (Πλούταρχος, Περί Ίσιδος και Οσίριδος, 44 και Σούδα, λήμμα «Κυνήειος»)
Ο θεός είχε μεταμορφωθεί σε «σκύλακα» για να σπείρει τον Μάντη «τερατοσκόπο» Τελμησσό, απόγονο του Τρώα Αντήνορα
(Σούδα, λήμμα «Τελμισσείς»)
 Στην Αίγυπτο υπήρχαν και οι Λυκοπολίτες. Ο Δαναός, ερχόμενος από εκεί, καθιέρωσε τη λατρεία του «Λύκιου»Απόλλωνα…Κακοήθειες.

            Οι Ορφικοί υπαινίσσονταν πως ο Απόλλων ήταν αρχαιότερος από τον Δία! «Φοίβο Τιτάνα Ήλιο» τον αποκαλούσαν.
(Κάκτου, Ορφικά, τομ. Γ΄, σελ 149. Ι. Μαλάλας.)
 Τελικά, διατυπώθηκε η άποψη πως ο Απόλλων δεν είχε… γεννηθεί, ήταν«αΐδιος» (προαιώνιος) «και αγέννητος».( Πλούταρχος, βίος Πελοπίδα, 16)Έτσι ξεπεράστηκαν όλα τα προβλήματα, με τη μέθοδο του… Σολομώντα, και διαψεύστηκαν όλοι οι… Μύθοι για την γέννησή του!   
 Ουφ!ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΟΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΕΣ...

Ποια Δήλος;  Δήλος γιοκ!

Ο ιερέας των Δελφών Πλούταρχος, μας αποκαλύπτει, όπως είπαμε στην αρχή του κεφαλαίου, πως η Πυθία είπε στους κατοίκους της Δήλου να ανακαλύψουν πού πραγματικά γεννήθηκε ο θεός,συμπληρώνοντας πως μια κορώνη (κουρούνα) θα τους το αποκάλυπτε. (Κοράκια είχαν καθοδηγήσει τον Μεγαλέξαντρο μέσα στην Αιγυπτιακή έρημο προς το Μαντείο του Άμμωνα.)
(Διόδωρος Σικελιώτης, 17. 49,5)
 Στη συνέχεια οι Δήλιοι συνάντησαν μια ταβερνιάρισσα στη Χαιρώνεια που την έλεγαν Κορώνη, και κατάλαβαν πως ο θεός γεννήθηκε στη Βοιωτία! ( Πλούταρχος, περί των εκλελειπότων χρηστηρίων, 5)
 Αυτά έγιναν κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο.

             Η υπόθεση θυμίζει ανέκδοτο, βέβαια… Αν δεν υπήρχαν τα άλλα στοιχεία, που έχουμε αναφέρει, θα μπορούσαμε να απορρίψουμε τον χρησμό, σαν προϊόν του ανταγωνισμού Δήλου – Δελφών, που πράγματι υπήρχε. Στην Τεγύρα της Βοιωτίας υπήρχε ένα ρέμα που λέγονταν Φοίνικας, έτσι είπαν πως εκεί γεννήθηκε ο θεός. Εκεί «συγκέντρωσαν» και όλα τα άλλα σχετικά τοπωνύμια.
( Πλούταρχος, βίος Πελοπίδα, 16)
Αν ο φοίνικας ήταν γηγενές δέντρο, αυτή η παραλλαγή δεν θα είχε δημιουργηθεί. Αν η παράδοση της γέννησης του θεού στη Δήλο ήταν αυθεντική, δεν θα υπήρχαν τόσες μυθολογικές αμφισβητήσεις, αλλά και μάλιστα επίσημες, από τους ίδιους τους Δελφούς!  Η Ελληνοποίηση του θεού συνεχίζονταν. Η Δήλος διεκδίκησε τη γέννηση του «Λυκηγενή» Απόλλωνα από τη Μικρά Ασία ή την Αίγυπτο, και εδώ, η  Βοιωτία διεκδικεί το ίδιο από τη Δήλο. Η πορεία του Ασιάτη θεού μπορεί να χαραχτεί στο χάρτη…

  Ο προφήτης Απαλιούνας Ηλίας

Ο Απόλλων είχε το επίθετο «Ακερσεκόμης», με άκοπα μαλλιά, και ο προφήτης Ηλίας περιγράφεται ως «ανήρ δασύς», μαλλιαρός, στην Παλαιά Διαθήκη. Οι φανατικοί Εβραίοι, οι«Ζηλωτές», δεν κουρεύονταν, επίσης, σαν σημάδι αφιέρωσης στο Θεό... «…και τέξει υιόν και σίδηρος επί την κεφαλήν αυτού ουκ αναβήσεται, ότι ναζίρ Θεού έσται το παιδάριον από της κοιλίας…»
(Παλαιά Διαθήκη, Κριταί, ΙΓ΄, 5)
 Οι Ναζίρ αφιέρωναν τα μαλλιά τους ως θυσία στο Θεό.(Ιώσηπος, Ιουδαϊκή αρχαιολογία, Δ΄, IV, 4. )
 Και οι Έλληνες της ομηρικής εποχής είχαν το έθιμο να αφιερώνουν τα άκοπα μαλλιά τους στους θεούς – ποτάμια.( Ιλιάδα, Ψ 140 κ. έ. Ο Αχιλλέας είχε «τάξει» τα μαλλιά του στον Σπερχειό)
Το άκοπο αντρικό μαλλί, λοιπόν, ήταν και στους «δυο» πολιτισμούς, σημάδι αφιέρωσης στο θεό. Το έθιμο συνεχίζονταν στην Ελλάδα και την Ρωμαϊκή εποχή, αλλά είχε ξεπέσει. Ένας ιχθυέμπορος, πχ.:«είχε κόμη αφιερωμένη στο θεό, έλεγε, αλλά είχε στίγμα στο μέτωπο, και την είχε για παραπέτασμα».
( Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, ΣΤ΄, 6, σελ. 25)

Με τον απεικονιστικό συμβολισμό της αρχαίας τέχνης, ο Απόλλων δεν παριστάνεται αγένειος επειδή ξυρίζεται, αλλά γιατί είναι νεαρός. Έτσι, τα γένια του ηλικιωμένου Ηλία δεν είναι ουσιαστική διαφορά.

            Και οι δυο συχνάζουν σε βουνά, και κάθονται μπρος σε σπηλιές, όπου χρησμοδοτούσε και η Πυθία. Ο Απόλλων είχε και το επίθετο «Ορεσιφοίτης»,  κάτοικος των βουνών.

Ψωμί φέρνει ο κόρακας στον προφήτη, «Σιτάλκα» (ενισχυτή των σιτηρών) φώναζαν τον Φοίβο. Οι κόρακες ήταν μαντικά πουλιά, ιερά ζώα του Απόλλωνα, εννοείται. (Μυθολογία κεφ. Απόλλων. Πλούταρχος, Περι του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν, 22)

Φυσικά ο Εβραίος προφήτης και ο Τρώας θεός διαθέτουν προφητικό χάρισμα, που προέρχεται από την κύρια θεότητα, τον Γιαχβέ-Δία.

           Επίσης, είναι και οι δυο εκδικητικοί απέναντι στους θρησκευτικούς τους αντιπάλους. Ο Ηλίας εξοντώνει τους ιερείς του Βαάλ, χωρίς προφανή λόγο, αφού είχε ήδη αποδείξει την δύναμη της πίστης του. Η βία του είναι τόσο παράλογη όσο και του Απόλλωνα, που σκοτώνει μέχρι και παιδάκια (της Νιόβης) ή μουσικούς και τοξότες που τον προκάλεσαν σε αγώνα.

Φυσικά, ούτε ο Απόλλων, ούτε ο Ηλίας πεθαίνουν. Ο προφήτης ανελήφθη στους ουρανούς πάνω σε ένα πύρινο άρμα… 

                Ο Ήλιος, που ταυτίζονταν συχνά με τον Απόλλωνα, είχε το ίδιο όνομα με τον Ηλία. Υπήρχε και το πιο «Εβραιοπρεπές» επίθετο(ή όνομα) Ελωαίος. «Ορκίζω φύσιν αυτοφυή, κράτιστον Αδωναίον, ορκίζω δύοντα και ανατέλλοντα Ελωαίον»
(Ορφικά τομ 4 σελ.172.)

              Ο Ηλίας είναι μια ανθρωποποιημένη ηλιακή θεότητα, που φαίνεται να προέρχεται από τον ίδιο τον Φοίβο γιατί εμφανίζεται σε νεότερη εποχή απ’ αυτόν, ή είναι δυο παραλλαγές μιας αρχικής χαμένης θεότητας, πράγμα πιθανότερο, γιατί ο Προφήτης έχει πύρινο άρμα, που στην Ελλάδα χρησιμοποιεί ο θεός Ήλιος, όχι ο Απόλλων, που όμως συγχέονταν ενίοτε. 
(Πλούταρχος, Περι του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν, 12)


Η λέξη Ήλ-ιος είναι συγγενής με τον Απόλλωνα, τον Ηλία, και καθετί που ανήκει στοΙσρα-ήλ. Η κατάληξη –ηλ στα Εβραϊκά ονόματα σημαίνει «του Θεού» Π. χ, Δαν (όνομα) Δαν-ιήλ = ο Δαν του Θεού.  Ηλ = Θεός = Ήλιος. Στα Σημιτικά, «Ελ» σημαίνει «θεός».(Παγκόσμια ιστορία ΕΣΣΔ τομ. Α2 σελ. 635)
 Η λέξη ταυτίστηκε με τον ήλιο, λόγω της αρχαιότατης ηλιολατρείας, που ανέβαζε το θεό-Ήλιο στην κορυφή των Πανθέων…

                Η γιορτή του Προφήτη και οι τελετές που τη συνοδεύουν είναι κατ’ εξοχήν Ηλιακές, και τοποθετούνται στην έναρξη του Ιερού Έτους των αρχαίων Αιγυπτίων. (αιωνία η μνήμη του μπάρμπα Ηρόδοτου)  Η λαϊκή αντίληψη για τον Ηλία είναι ότι καταδιώκει τον Δράκοντα (– Πύθωνα; βρε κάποιον μου θυμίζει) πάνω στο άρμα του και προκαλεί έτσι βροντές και αστραπές.
( Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Ηλίας»)

Παράρτημα:

Παραθέτω ένα κείμενο που μνημονεύει ο Εβραίος Ιώσηπος, που φυσικά το διαψεύδει:

«Ο κάτοικος μιας πόλης των Ιδουμαίων που την έλεγαν Δώρα, λάτρευε τον Απόλλωνα, και είχε, όπως λένε, το όνομα Ζάβιδος,
(Ζεβεδαίος < Ζεβούβ > Ζεύς = Μύγα… Ιερό ζωύφιο και του Απόλλωνα στο Άκτιο, όπου «προέθυον» στις μύγες πριν τη θυσία στο θεό.)
πήγε στους Ιουδαίους και τους υποσχέθηκε να τους παραδώσει τον Απόλλωνα, το θεό της πόλης, που θα επισκέπτονταν το Ναό μας» [το Ναό του Σολομώντα] «αν έφευγαν όλοι. Οι Ιουδαίοι τον πίστεψαν. Ο Ζάβιδος, λοιπόν, σκάρωσε μια ξύλινη κατασκευή, έβαλε μέσα τρεις σειρές λάμπες, και μπήκε μέσα. Έτσι ντυμένος περπάταγε, και από μακριά φαίνονταν σαν αστέρια που πέσανε στη γη. Έκπληκτοι από αυτό το παράξενο θέαμα, οι Ιουδαίοι έμειναν σε απόσταση, σιωπηλοί. Έτσι, ο Ζάβιδος μπήκε κρυφά στο ιερό, ξεκρέμασε το χρυσό κεφάλι του γαϊδάρου-γομαριού, όπως το έλεγε στα αστεία, και εξαφανίστηκε σβέλτα πάλι προς τη Δώρα.»
( Ιώσηπος, Λόγος Β΄, 9.)

     

Απορία: Γιατί, στην κατασκευασμένη αυτή αφήγηση, που είχε σκοπό να αποδείξει ότι οι Εβραίοι λάτρευαν μια γαϊδαροκεφαλή,επιλέχτηκε ο Απόλλωνας και όχι άλλος θεός; Γιατί τον περίμεναν οι Ιουδαίοι; Ή είναι ψέμα και το ότι οι Άραβες Ιδουμαίοι λάτρευαν τον «Έλληνα» Φοίβο;

ΔΗΛΟΣ ΚΑΙ ΤΥΡΟΣ

 Για τους Φοίνικες, ο Απόλλων ήταν γιος του Κρόνου και αδελφός του «Διός Βήλου».(ΤΟΥ ΒΟΙΔΟΚΕΦΑΛΟΥ ΔΑΙΜΟΝΑ ΘΕΟ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΒΑΑΛ)


 (Ευσέβιος Καισαρείας, Ευαγγελική προπαρασκευή, Α΄, ια΄, σελ. 40)

                        Στην Ταμασσό της Κύπρου, λατρεύονταν ο Απόλλων Ελείτας, (το όνομα προέρχεται από το έλος – εδώ) και ο ναός του είχε επιγραφές και στα Φοινικικά.
(Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα Ταμασσός.)

ΠΗΓΗ: http://anti-neotaksites.blogspot.com/2011/12/12_5830.html#ixzz1i2WfIvgV