BABΥΛΩΝΑ

Η Βαβυλώνα, η περίφημη πόλη που ολόκληρους αιώνες ήταν η πρωτεύουσα του Βαβυλωνιακού κράτους, ήταν κτισμένη πάνω στις δύο όχθες του ποταμού Ευφράτη, προς τα νότια της σημερινής Βαγδάτης.



Περιτριγυρισμένη από ένα τεράστιο τείχος, που είχε συνολικό μήκος 90 χλμ., ύψος που έφθανε τα 50 μ. και κάπου τριακόσιους εξήντα πύργους σε απόσταση πενήντα μέτρων ο ένας από τον άλλον, υπήρξε η μεγαλύτερη οχυρωμένη πόλη ολόκληρης της Ανατολής και παραμένει και μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη από όλες τις πόλεις που χτίστηκαν ποτέ από ανθρώπινο χέρι. Στο δυτικό μέρος της πόλης υψωνόταν ο μεγάλος ναός του Βήλου (Μπελ Μαρντούκ) πάνω σε τεράστιες ταράτσες που ήταν εφτά στον αριθμό, ο περίφημος πύργος της Βαβέλ.



Μπορούμε με τη φαντασία μας να δούμε το ασύγκριτο αυτό κατασκεύασμα που για να χτιστεί χρειάστηκαν ογδονταπέντε εκατομμύρια τούβλα, που είχε ύψος ενενήντα μέτρων και τα θεμέλιά του είχαν πλάτος πενήντα μέτρα.



Τριανταέξι μέτρα ήταν το ύψος του πρώτου πατώματος, δεκαοχτώ του δεύτερου, έξι μέτρα του τρίτου, του τέταρτου, του πέμπτου και του έκτου και δεκαπέντε μέτρα ο ναός του Μαρντούκ, του θεού της Βαβυλώνας, στην κορφή, σκεπασμένος με χρυσάφι και στολισμένος από γαλανά τούβλα, λάμποντας πέρα, μακριά και χαιρετώντας τους ταξιδιώτες. Τα βασιλικά ανάκτορα ήταν χτισμένα στο ανατολικό τμήμα της πόλης, όπου βρίσκονταν και οι περίφημοι κρεμαστοί κήποι, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, που ποτίζονταν με έναν ειδικό τρόπο και ήταν πάντα ανθισμένοι.



Το όνομα Βαβυλώνα προέρχεται από το Μπαμπ-Ιλάνι, που σημαίνει "πόρτα των θεών"



Αργότερα η αρχαία πόλη της Βαβυλώνας υπέστη μεγάλες καταστροφές από τον Μέγα Αλέξανδρο, όταν αυτός κατέλαβε την Περσία στα 330 π. Χ. Ο Αλέξανδρος σχεδίαζε να την ξανακτίσει ως πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του. Όμως λόγω του πρόωρου θανάτου του κάτι τέτοιο δεν συνέβη και τελικά η πόλη της Βαβυλώνας βυθίστηκε σταδιακά στην αφάνεια και τελικά εγκαταλείφθηκε.





Το όνομα “Βαβυλώνα” δεν αναφέρεται στην Αποκάλυψη εκτός του πλαισίου σχετικά με το τέλος του κόσμου (από Αποκάλυψη 14:8). Ωστόσο, η Βαβυλώνα του έσχατου καιρού μοιάζει πολύ με την παπική Καθολική θρησκεία του Μεσαίωνα. Ο Ιωάννης, στην Αποκάλυψη 17, είδε μια πόρνη να κάθεται επάνω σε ένα κόκκινο θηρίο, με τον τίτλο: “Μυστήριο, η μεγάλη Βαβυλώνα”. Το κόκκινο θηρίο είχε επτά κεφάλια και δέκα κέρατα, ακριβώς όπως το θηρίο από τη θάλασσα της Αποκάλυψη 13, το οποίο συμβόλιζε τον παπισμό του Μεσαίωνα. Στο παρακάτω πίνακα βλέπουμε ότι τα δυο θηρία έχουν αρκετά κοινά στοιχεία ώστε να καταλάβουμε τη στενή σχέση μεταξύ τους.ΘΗΡΙΟ ΤΗΣ Αποκάλυψη 13 (Παπισμός του Μεσαίωνα) ΠΟΡΝΗ ΚΑΙ ΘΗΡΙΟ ΤΗΣ Αποκάλυψη 17

“Ένα θηρίο... είχε επτά κεφάλια και δέκα κέρατα... επάνω στα κεφάλια του υπήρχαν ονόματα βλασφημίας” εδ.1 “Ένα κόκκινο θηρίο, που ήταν γεμάτο από ονόματα βλασφημίας, και το οποίο είχε επτά κεφάλια και δέκα κέρατα” εδ. 3

“Του δόθηκε να κάνει πόλεμο με τους αγίους, και να τους νικήσει” εδ. 7 “Μεθούσε από το αίμα των αγίων, και από το αίμα των μαρτύρων του Ιησού” Εδ. 6

“Του δόθηκε εξουσία επάνω σε κάθε φυλή και γλώσσα και έθνος” εδ. 7 “Τα νερά... όπου κάθεται η πόρνη, είναι λαοί και πλήθη, και έθνη και γλώσσες” εδ. 15.





Η κυρία διαφορά είναι η εξής: Το θηρίο από τη θάλασσα συμβολίζει ένα ενιαίο σύστημα θρησκευτικής, πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης, ενώ η Βαβυλώνα του έσχατου καιρού έχει χωριστές θρησκευτικές (πόρνη), πολιτικές (κόκκινο θηρίο) και στρατιωτικές (δέκα κέρατα) δυνάμεις. Ο λόγος που παρουσιάζονται ξεχωριστά είναι ότι στην τελευταία φάση η Βαβυλώνα θα υποστεί διχασμό. “Και η μεγάλη πόλη διαιρέθηκε σε τρία μέρη, και οι πόλεις των εθνών έπεσαν. Και η μεγάλη Βαβυλώνα ήρθε σε ενθύμηση μπροστά στον Θεό, για να δώσει σ’ αυτήν το ποτήρι από το κρασί του θυμού της οργής Του” Αποκάλυψη 16:19. “Και τα δέκα κέρατα, που είδες, είναι δέκα βασιλιάδες, οι οποίοι ακόμα δεν πήραν βασιλεία, αλλά παίρνουν εξουσία, για μια ώρα, σαν βασιλιάδες μαζί με το θηρίο. Αυτοί έχουν μια γνώμη, και θα παραδώσουν στο θηρίο τη δύναμη και τη δική τους εξουσία... αυτοί θα μισήσουν την πόρνη, και θα την κάνουν ερημωμένη, και γυμνή και θα φάνε τις σάρκες της, κι αυτή θα την κατακάψουν με φωτιά” Αποκάλυψη 17:12,13,16.



Η “γυναίκα-πόρνη” (η θρησκευτική πλευρά της τελευταίας Βαβυλώνας) αποτελείτε από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία—“Η γυναίκα που είδες, είναι η μεγάλη πόλη, που έχει βασιλεία επάνω στους βασιλιάδες της γης... επτά βουνά, όπου επάνω τους κάθεται η γυναίκα” Αποκάλυψη 17:18,9. Από την αρχαιότητα η Ρώμη είναι γνωστή ως η Μεγάλη Πόλη επάνω στους επτά λόφους.

Στο κεφάλαιο 13 της Αποκάλυψης βλέπουμε ότι η πολιτική και στρατιωτική πλευρά της Βαβυλώνας είναι “το θηρίο από τη γη”, το οποίο συμβολίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (βλ. Το Θηρίο από τη Γη). Οι ΗΠΑ θα έχει ως συμμάχους τα “Δέκα Κέρατα”. Στον Δανιήλ 7 τα δέκα κέρατα συμβόλιζαν τις χώρες της Ευρώπης, οι οποίες ήταν υπό την εξουσία του παπισμού (βλ. Τμήμα 13:1,2 Το Θηρίο Από τη Θάλασσα και τα τμήματα που ακολουθούν στο Βιβλίο). Φαίνεται ότι η στρατιωτική Βαβυλώνα θα είναι μια συμμαχία των ΗΠΑ και της Ευρώπης και πιθανόν και άλλων δυνάμεων από διάφορα μέρη του κόσμου.



Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης η Βαβυλώνα θα έχει δυο αρχηγούς: Το Θηρίο από την Άβυσσο (αντίχριστος), ο οποίος θα είναι ένας άνθρωπος κατειλημμένος πλήρως από τον Σατανά, και τον Ψευδοπροφήτη, ο οποίος θα είναι θαυματοποιός-αρχηγός της αποστάτιδας Αμερικανικής Εκκλησίας. Ο σκοπός της Βαβυλώνας είναι να καταστρέψει τον λαό του Θεού (“μεθούσε από το αίμα των αγίων” Αποκάλυψη 17:6). Οι επτά τελευταίες πληγές εμποδίζουν το σχέδιό της, και γι’ αυτό θα οργανώσει τη Μάχη του Αρμαγεδών ως μια τελευταία εκστρατεία κατά των οπαδών του Ιησού. Τελικά όμως θα στραφεί εναντίον του εαυτού της (η αυτοκαταστροφή της περιγράφεται στην Αποκάλυψη κεφάλαια 17 και 18) και θα καταστραφεί εντελώς κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστό.





Η θρησκεία των Βαβυλωνίων ήταν άκρως ειδωλολατρική (Ιερεμίας 50:38, Δανιήλ 3:18). Είδωλα θεών όπως του Βηλ, του Νεβώ, του Νεργάλ, λατρεύονταν με μεγαλοπρεπείς τελετές. Πίστευαν και εξασκούσαν τη μαγεία και τη μαντεία (Ησαΐας 47:9,12,13, Δανιήλ 2:1,2). Για το λόγο αυτό ο Θεός κατέστρεψε και εξαφάνισε ολόκληρη την Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία. Οι προειδοποιήσεις του Θεού και καταστροφή της, περιγράφονται λεπτομερώς στο βιβλίο του Ησαΐα (13:1-22, 21:9, κεφ. 47) και Ιερεμία (κεφ. 25,50 και 51).



Η Βίβλος αναφέρει για τη Βαβυλώνα πως ήταν αλαζονική (Ησαΐας 14:13,14, Ιερεμίας 50:29-32), άπληστη (Ιερεμίας 51:13), καταπιεστική (Ησαΐας 14:4), σκληρή και καταστρεπτική (Ησαΐας 14:17, Ιερεμίας 51:25, Αββακούμ 1:6,7). Φτάνει δε στο σημείο να την ονομάζει ''μητέρα των πόρνων και των βδελυγμάτων της γης'' και απεικονίζει την ειδωλολατρική Ρώμη του 1ου μ.Χ. αιώνα. Στην Αποκάλυψη, η Βαβυλώνα απεικονίζει την εκκλησία που έχει αποστατήσει (17:15-18), και η οποία θα καταστραφεί κατά τη Δεύτερη έλευση του Κυρίου (16:14, 19:17).



Οι Βαβυλώνιοι ήταν σημιτικής καταγωγής και επικράτησαν στο νότιο τμήμα της Μεσοποταμίας. Γενικά, η περιοχή της Μεσοποταμίας κυριαρχήθηκε διαδοχικά από διάφορους λαούς: Σουμέριους, Βαβυλώνιους, Ασσύριους, Πέρσες



Κυριότερες πόλεις τους ήταν η Ισίν, η Λάρσα και η Βαβυλώνα, η οποία έγινε πρωτεύουσα. Ο μεγαλύτερος Αυτοκράτορας, κατακτητής και νομοθέτης της Βαβυλώνας είναι ο Χαμουραμπί. Οι νόμοι του διασώζονται στον ομώνυμο κώδικα και αποτελούν μία από τις σημαντικότερες συλλογές νόμων στην ιστορία του δικαίου.



Η θρησκεία των Βαβυλωνίων -όπως όλες οι μεσοποταμιακές- βασίζεται σε μια κοσμολογική θεώρηση, στην οποία το υγρό στοιχείο παίζει κυρίαρχο ρόλο. Από το γλυκό νερό (Απσού) και το αλμυρό (Τιαμάτ) προέρχονται τα πάντα. Υπάρχουν θεοί της γης, οι Igigi και θεοί του Αδη, οι Anunaki. Κυρίαρχος θεός, παρόμοιος με τον Ελληνικό Δία, γίνεται κάποια στιγμή ο Μαρδούκ.



Γενικά, μέσα στη βαβυλωνιακή θρησκεία συναντάμε χιλιάδες θεούς. Το θρησκευτικό συναίσθημα ήταν πολύ έντονο. Οι πόλεις είχαν πολλούς ναούς και το ιερατείο ήταν οργανωμένο. Ο ίδιος ο βασιλιάς ανήκε σε αυτό.



Ακόμη, διάσημοι στην αρχαιότητα ήταν οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας, ένα από τα θαύματα του αρχαίου κόσμου Πολύ αναπτύχθηκαν η αστρονομία, οι μαντικές τέχνες, καθώς και τα μαθηματικά. Οι Σοφοί της Βαβυλώνας ήταν κατά κάποιο τρόπο ιερείς και επιστήμονες μαζί. Εφάρμοζαν αριθμητικές και γεωμετρικές γνώσεις και παρατηρούσαν τις θέσεις και τις κινήσεις των άστρων.